zaterdag 25 april 2020

Onze correspondent in Hong Kong

4 Havo spreekt met Wander Meijer vanuit Hong Kong over het  Chinese coronabeleid, dierenmarkten, privacy en binding met de Nederlandse samenleving. De les was op woensdag 23 april tussen 09:00 en 11.00 uur.

Het is altijd leuk leerlingen ergens naar te laten raden. In dit geval was de hint dat het bij de gast al 3 uur in de middag was. Een tijdverschil van 6 uur. Al heel snel werd er China geroepen waarop ik zei dat de meningen daarover verdeeld zijn. Waarop Taiwan werd genoemd. Een heel goed antwoord want als ergens de meningen over verdeeld zijn dan is het wel of Taiwan een onafhankelijk land is (wat ze op Taiwan vinden) of een opstandige provincie van China (wat de Chinezen van het vasteland zeggen).

Maar het is dus Hong Kong. Een stad die officieel tot China behoort maar wel een zelfstandig bestuur heeft. Over Hong Kong hebben we het in de les al eerder gehad in verband met het verzet van de bevolking tegen de inmenging van de Chinese overheid.

Het begint altijd dat de gast zich aan de klas voorstelt. Wander vertelde dat hij na zijn studie sociale geografie is gaan werken als marktonderzoeker. Begin jaren '90  bij Bureau Inter/View. Toen nog bekend als bureau waar Maurice de Hond het gezicht in de media was. Inmiddels heet het IPSOS en is naar een andere locatie verhuisd. In 1999 gaat hij voor een bedrijf in Hong Kong werken. Het internationale trekt hem erg aan vanwege de dynamiek. Het gaat allemaal net iets sneller dan in Nederland.

Het eerste deel van het gesprek gaat over China, een land waar Wander veel onderzoek doet. Onder andere naar de bestrijding van virusziekten als SARS, MERS en de vogelgriep. De leerlingen hadden de uitzending van Zondag met Lubach gezien waarin Arjen Lubach fel te keer gaat tegen de Chinese overheid. Mijn stelling was dan ook:











Bijna 80% van de leerlingen vindt dat de overheid zich beter had moeten inspannen. Daar is Wander het ten dele mee eens. Hij vindt het optreden van de Chinese overheid, daadkrachtig en efficiënt. Alleen kwam het veel te laat. Daar speelde ook nog eens mee dat waarschuwingen van artsen werden genegeerd. Kritische artsen werden zelfs ter verantwoording naar het politiebureau geroepen!

Dan het punt van de exotische dierenmarkten. Het coronavirus is een zogenaamde zoönose, een ziekte die wordt overgedragen van dier op mens. De markten waar deze dieren worden verhandeld zijn bijzonder dier-onvriendelijk. De mening van de klas hierover is dan ook niet verrassend.












Ook hier vind 80% dat die markten dicht moeten. Wander was uitgesproken fel in zijn mening over deze markten. Het is pure dierenmishandeling, de dieren worden onder zeer slechte omstandigheden opgesloten.Veel  dieren komen daar als resultaat van stroperij in o.a. Afrika. Ook de handel in ivoor van de slagtanden van olifanten vindt daar plaats. Wander verraste door te vertellen dat het algemene publiek in Azie er eigenlijk net zo over denkt. In een onderzoek dat hij heeft gedaan in opdracht van het Wereld Natuur Fonds zijn mensen uit Hong Kong, Vietnam, Myanmar en Thailand ondervraagd. Maar liefst 93% geeft aan maatregelen van de overheid om deze markten te sluiten te steunen.

https://www.linkedin.com/posts/wwf-international_high-risk-markets-must-close-activity-6652958284275859456--qsi


Een onderwerp  waarover de leerlingen een stuk minder uitgesproken zijn is de bescherming van privacy in China. Een onderwerp dat al eerder in de les is besproken. Hier zie je toch dat mijn "doorsnee" 4 Havo leerling zich een beetje op de vlakte houdt. Bijna de helft kan of wil daar geen uitspraak over doen.




Nou, dan niet Wander Meijer. Hij heeft hier een zeer sterke mening over. Hij is erg enthousiast over hoe China zich ontwikkeld heeft; de armoede is de laatste 30, 40 jaar enorm afgenomen en het technologisch loopt het inmiddels voorop. China telt een aantal van de grootste technologiebedrijven ter wereld. Maar in China moeten bedrijven meewerken aan wat in het belang van de staat is. En die staat houdt burgers in de gaten, door middel van camera's of het controleren van emails lezen en als er dingen in staan die de overheid niet bevalt, dan kan dat moeilijkheden geven. Een leerling stelde toen de terechte vraag of hij zelf niet bang is om dit soort meningen te geven. Dat is hij niet, Hong Kong is een aparte regio in China, met vrijheid van meningsuiting. Maar de Chinese regering probeert wel steeds meer invloed in Hong Kong te krijgen, vandaar ook al die demonstraties die we in de herfst hebben gezien.


Verder met de les. Volgens het principe van flipping the classroom bereiden leerlingen zich voor door het bekijken van de lesvideo en het lezen van het hoofdstuk. Met behulp van de meerkeuzevragen check ik dan in hoeverre de stof is begrepen. Zoals bij het begrip "gemeenschappelijk referentiekader". Het resultaat was als volgt:











Maar 1/3 van de leerlingen heeft het antwoord goed. Dat betekent dat ik het nogmaals uitleg. Let ook even op antwoord D. Een totaal onzin antwoord maar toch goed voor 36% van de keuzes. Een trucje van mij om in te schatten hoeveel leerlingen daadwerkelijk de stof hebben gelezen. Ik had nog zo'n vraag en weet dus dat ongeveer tussen  25 en 40% van de leerlingen niet of onvoldoende heeft voorbereid.

Lees je dit blog en zit je in 4HAVO zet je naam hier dan onder want met deze informatie heb je net even een informatievoorsprong op de rest. En de eerste die zijn naam noteert wint een grote Tony Chocolonely (zet er even bij welke smaak je wil)


We praten verder met Wander Meijer over het werken in het buitenland en de kansen en bedreigingen van internationalisering. De klas denkt daar als volgt over.









1/3 van de leerlingen ziet ook wel mogelijkheden, bijvoorbeeld om te studeren in het buitenland. Hierop kwam een warm pleidooi van Wander om vooral goed te kijken wat er allemaal mogelijk is. Met sociale en commerciële studies kun je in principe overal ter wereld aan de slag. Ook met techniek ligt de wereld voor je open. Met een studie als Nederlands recht is het wat moeilijker. Wetgeving is in alle landen anders en dan concurreer je niet zo makkelijk met een lokale advocaat.

Een belangrijke kant van de vraag "waarmee voelen we ons verbonden"is het vieren en gedenken. Dat is in de komende weken zeer aan de orde met het herdenken van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en het vieren van Koningsdag en de bevrijding. Dat moet nu allemaal thuis, geen grote festivals, geen kransleggingen, geen vrijmarkt. De stemming van de leerlingen was opmerkelijk. Slechts 24% zegt thuis iets aan Koningsdag te gaan doen. Bevrijdingsdag is met 55% al wat populairder. Maar liefst 76% geeft aan thuis de Dodenherdenking te gaan volgen.

Opmerkelijk maar toch niet zo heel vreemd. Koningsdag zonder vrijmarkt en slenteren door de stad is moeilijk voor te stellen. Maar de Dodenherdenking op de Dam is natuurlijk nog steeds voor iedereen een belangrijk televisiemoment.

We komen aan het einde van de les. Ik moet nog wat organisatorische zaken met de leerlingen bespreken. En dan gebeurt er iets waar ik wel blij van wordt. Er ontspint zich een gesprek waaraan meerdere leerlingen meedoen. Gezellig en spontaan. Iets wat ik ook wel mis, want hoe fijn het ook is om niet steeds ordemaatregelen te moeten nemen, het is een stuk moeilijker iets van sfeer in een digitale les te krijgen.

Hierdoor werd ik ook verleid nog een smeuïge "roddel" over onze gast te vertellen. Want toen Wander begin jaren '90 bij Inter/View kwam werken ging dat niet onopgemerkt voorbij. Vooral niet bij Ellen, toen supervisor op de telefonische afdeling. Iedere keer als die boomlange, knappe Groninger met zijn lichtblonde kuif de afdeling op kwam kreeg zij een hoofd als een kreeft en kon alleen nog maar stotteren en stamelen. Dit uiteraard tot groot vermaak van haar collega's die haar hier uitgebreid mee plaagden. Maar het was wel een mooi sprookje want na bijna 30 jaar zijn ze nog bij elkaar, hebben 2 zonen in Amsterdam en wonen en werken heel gelukkig in Hong Kong. "Aaah, wat lieeeeffff", gonsde het door de klas. Er werd echt online gezwijmeld. En dat is het soort interactie wat ik wel mis.

Amsterdam 25 april 2020



Geen opmerkingen:

Een reactie posten